این جهان پر از صدای پاهای مردمی است که همچنان که تو را

میبوسند طناب دار تورا می بافند...

میگویند شیشه احساس ندارد ولی هنگامی که بر روی شیشه

بخار گرفته ای نوشتم معبودا خسته ام، شیشه آرام آرام گریست

زندگی زیباست زشتی های آن تقصیر ماست                        

در مسیرش هرچه نازیباست آن تدبیر ماست

زندگی جوی روانیست روان میگذرد

آنچه تقدیر من و توست همان میگذرد